SENDEN ÖNCE
Senden önce çok cevapsız kaldım sevdiğim
Sen yoktun
Öksüz bir askıda bekledi senelerce yüce sevdam
Bekledikçe sorular birikti
Biriktikçe yoruldu yüreğim
Biliyorum iki şey vardı elimde yapacak
Ya koşmamak sevdanın peşinde
Ya da vazgeçmek
İkisini de başaramadım…
Eksik bırakılmıştım sen gelmeden önce
Yargılayan bakışların altında ezildim
Öteleyen söylemlerden aldım payımı
Sabah akşam buluşmalarında
Dedikodu malzemesi oldum bütün mahallenin
Pirinç ayıklar gibi ayıkladılar nem var nem yoksa
Dayanamadım…
Bazen gülerdi gözlerim
Gülüşümü kurşuna dizerdi insanlar
Anlamazdım
Günbegün içimin çiçeklerini kuruttuklarını
Ruhumun şüphelerinden geçip giderken
Nefessiz kaldı tebessümlerim
Diyorum ya sen yoktun
Daha gözyaşını tanımamışken ben
Ağlayamadım…
Sevdanın tüm vebali Hz. Adem’e
İlk o sevdi Havva’sını
Sonra herkes peşine düştü Leyla’sının
Kimine Aslı oldu, Kimine Züleyha
Ama bana sen…
Senden önce
İçimde uluyan mevsimler gelip geçerken
Bir şiirde öğrendim düşe kalka büyümeyi
Bir yetim
Bir öksüz
Bir fakir
Harabe bir bahçeydim sen gelmeden önce…
Âdem Efiloğlu