SENDEN ÖNCE

 

Senden önce çok cevapsız kaldım sevdiğim

Sen yoktun

Öksüz bir askıda bekledi senelerce yüce sevdam

Bekledikçe sorular birikti

Biriktikçe yoruldu yüreğim

Biliyorum iki şey vardı elimde yapacak

Ya koşmamak sevdanın peşinde

Ya da vazgeçmek

İkisini de başaramadım…

 

Eksik  bırakılmıştım sen gelmeden önce

Yargılayan bakışların altında ezildim

Öteleyen söylemlerden aldım payımı

Sabah akşam buluşmalarında

Dedikodu malzemesi oldum bütün mahallenin

Pirinç ayıklar gibi ayıkladılar nem var nem yoksa

Dayanamadım…

 

Bazen gülerdi  gözlerim

Gülüşümü kurşuna dizerdi insanlar

Anlamazdım

Günbegün içimin çiçeklerini kuruttuklarını

Ruhumun şüphelerinden geçip giderken

Nefessiz kaldı tebessümlerim

Diyorum ya sen yoktun

Daha gözyaşını tanımamışken ben

Ağlayamadım…

 

Sevdanın tüm vebali Hz. Adem’e

İlk o sevdi Havva’sını

Sonra herkes peşine düştü Leyla’sının

Kimine Aslı oldu, Kimine Züleyha

Ama  bana  sen…

 

Senden  önce

İçimde uluyan mevsimler gelip geçerken

Bir şiirde öğrendim düşe kalka büyümeyi

Bir yetim

Bir öksüz

Bir fakir

Harabe bir bahçeydim sen gelmeden önce…

 

Âdem Efiloğlu

 

Yorum Yapın

All fields marked with an asterisk (*) are required