SEN YOKKEN BEN
Sen yokken ben
Dalları kırılmış ağaç
Kökleri heyelana rehin
Ve yaprakları istilada
Susuz
Havasız kalmış
Kurumaya yüz tutmuşum
Sen yokken ben
Hayata küsmüş çocuk
Oyuncakları elinden alınmış
Gözyaşlarında teselli arayan
Sızılı ağlayışlarıyla
Salya sümük
Sen yokken ben
Rotasını yitirmiş gemi
Deniz tutmuş tayfa
İstifası cebinde kaptan
İskeleden
Darbe almış
Hayatı alabora
Sen yokken ben
Aya kırgın yakamoz
Dünyaya küskün Güneş
Mevsimler karışmış birbirine
Zemheri sızlanışlar
Her yer soğuk
Kar
Boran…
Sen yokken ben
Tartışmasız kimsesizim
Kalabalıklar içinde sessiz
Ve nefessiz
Sen yokken ben …
Âdem Efiloğlu