SEN YOKKEN BEN

 

Sen yokken ben

Dalları kırılmış ağaç

Kökleri heyelana rehin

Ve yaprakları istilada

Susuz

Havasız kalmış

Kurumaya yüz tutmuşum

 

Sen yokken ben

Hayata küsmüş çocuk

Oyuncakları elinden alınmış

Gözyaşlarında teselli arayan

Sızılı ağlayışlarıyla

Salya sümük

 

Sen yokken ben

Rotasını yitirmiş gemi

Deniz tutmuş tayfa

İstifası cebinde kaptan

İskeleden

Darbe almış

Hayatı alabora

 

Sen yokken ben

Aya kırgın yakamoz

Dünyaya küskün Güneş

Mevsimler karışmış birbirine

Zemheri sızlanışlar

Her yer soğuk

Kar

Boran…

 

Sen yokken ben

Tartışmasız kimsesizim

Kalabalıklar içinde sessiz

Ve nefessiz

Sen yokken ben …

 

Âdem Efiloğlu

 

Leave A Comment

All fields marked with an asterisk (*) are required