SEN NEYİN PEŞİNDESİN

 

Çıkma gel yollarıma, kirletme artık yeter,

Donuyorum diyorum, sen neyin peşindesin.

Yılların derdi bende, anlatmak daha beter,

Sönüyorum diyorum, sen neyin peşindesin.

 

Oysa senin uğruna, neleri ettim feda,

Duyulmadı bir yerde, dudaklarımdan cefa,

Ne vakit bulur beni, özlediğim şu sefa,

Kınıyorum diyorum, sen neyin peşindesin.

 

Susuz kaldılar artık, bahçemdeki güllerim,

İnfial içindeyim, vuruldu hayallerim,

Kan revan içindeler, parmaklarım ellerim,

Kanıyorum diyorum, sen neyin peşindesin.

 

Kaç kurşun yıkar beni, atacağın kaç tane,

Gülüşlerim öldüler, sessizce yandı sine,

İçimde bin dert ile olmuşum bir pervane,

Dönüyorum  diyorum, sen neyin peşindesin.

 

Kolay mı sanıyorsun, yaraları sarması,

Sevgi ile kuşatıp, merhem gibi sürmesi,

Ve dahi en sonunda, birbirine karması,

Yunuyorum diyorum, sen neyin peşindesin.

 

Sabırlar tükeneli, çok oldu anlamadın,

Feryat figan anlattım, bir kere dinlemedin,

Şu aşkı tuvalinde, tutkuyla tonlamadın,

Konuyorum diyorum, sen neyin peşindesin.

 

Demek ki her belayla, boşuna didişmişim,

Sevinçlerden vazgeçip, kedere katışmışım,

Gözlerim kirpiğimden, usulca tutuşmuşum,

Yanıyorum diyorum, sen neyin peşindesin.

 

Artık hatıralarda, bir Âdem var biline,

Belki çoktan tükendi, anılarım siline,

Vademiz tükenmiştir, bir sonsuzluk salına,

Biniyorum diyorum, sen neyin peşindesin.

 

Âdem Efiloğlu

 

Leave A Comment

All fields marked with an asterisk (*) are required