SANA GELDİM

 

Şu   yürek  imbiğime,    ne  çileler   örmüşüm,

Kanayan    yaraları,    diktim de   sana geldim.

Yorgunluk  sözlerini,   ta   fizana   sürmüşüm,

An geldi her nefesten, bıktım da sana geldim.

 

Her yanım  çiçeklendi,   şarkı yazdım  bahara,

Ağlamadan   gözlerim,  düşmeden  ah-u  zara,

Ne vakit muştu   verdin, ne vakit  düştün dara,

En coşkun ırmaklardan, aktım da sana geldim.

 

Bir dünya ki  ademin, sınavı var  gam yüklü,

Riyasetin     kılıcı,    bazen    intikam   yüklü,

Aşk  var  ise aşıklar,   sevdasıyla  nam yüklü,

Aşk  denilen  abayı, yaktım da  sana  geldim.

 

Bir lahza  bakışına,  yürekten  yandım   işte,

Sözlerine   esirdim,    gönüllü   kandım  işte,

Sandım ki kalp  konuştu, ona inandım  işte,

Mesafeler   öteden, kalktım da  sana geldim.

 

Sen  yokluk tecellisi,  ruhumun  mihrabısın,

İnleyen  bedenimin,  dinmeyen  mehtabısın,

Şu    ebedi   sevdamın,    günahı    sevabısın,

Bilsen  nice  tabuyu,  yıktım da sana  geldim.

 

Seni  yazmışsa Allah,  kaderin  hükmü ne ki?

Ruhumda bir acı var, kederin  hükmü ne ki?

Ol  demişse  yaratan,  ederin    hükmü ne ki?

Ben aşkın  miracına,  çıktım da  sana  geldim.

 

Bıkmadım   yorulmadım,   aşkın ışıktır bana,

Her   sözünü   içmişim,   atmadım ki  yabana,

Aç     Ademe     aşkını,    içeyim    kana    kana,

Dudaklarım  duada,  çöktüm de  sana geldim.

 

Adem Efiloğlu