SADECE SEVDİM

 

Ah  Sevdiğim!..

Şöyle bir denesem yeniden başlamayı

Ruhumun isyanını yazar kalem

Ölmüşüm

Kalmışım

Kim bilebilir

Hüznün istilasından ruhum, nasıl kurtulabilir…

 

Sevdiğim!..

Gülüşünü çoğaltıyorum kaç zamandır

Ellerimde karakalem kağıtlar

Kulağımda bitmek bilmeyen sren sesleri

Eksilmeyen ağıtlar

Corona günlerinden geçiyoruz

Diyorum ki bu zamanda ölmek de zor

Gülüşün geçiyor aklımdan susuyorum…

 

Sevdiğim!..

İçimizde bir yangın edasıyla dönüp duruyor zaman
Dokunma yaralarıma
Yeniden   kanamasın

Parçalanmış kalbimde parmak izlerin

Adli tıpta sorgulanıyor kaç zamandır

Tam bulduk diyorken

Faili meçhul kalıyor adın

Merak etme seni ele vermiyorum…

 

Sevdiğim!..

Korkma!

Zamanı ben öldürdüm diye itiraf ettim

Ayak izlerini kumsallara sakladım

Kara yazan, beyaz bir kalemle

Kömür tozu yutmuş ciğerlerime kazıdım ismini

Merak etme kimse ölmüyor öyle özlemekle…

 

Sevdiğim!..

Desem mi bilemedim

Hani bilmem kaçıncı kez nefesimi kesen gözlerin

Yine yolumu keser mi diye

Hani ellerinde harlanan alev

Kalbimi mi yakar mı diye sordum

Bel ki de on bin kez hayal kurup bekledim

Beklemeler zordur bilirim…

 

Sevdiğim!..

Hep aklımda

Ve fazlaca merakımdaydın

Yeşil bir çentiğin muştusuna yazdığın

Eşsiz mektuplar umut oldu

Bilemezsin nasıl sevindiğimi

Çünkü ben ne dağ delebildim

Ne de parçalayabildim sazları

Öyle şaşalı sevmeler biriktiremedim

Sadece sevdim

Sadece sevdim…

 

Âdem Efiloğlu