SAADET SUNMAYAN KAVUŞMALAR

 

“Her şey sıfatsız bir kimlikte

Boşlukta gezinirken evren”

 

Yoksun

Kederler kuşatıyor duygularımı

Elimde son ümit kırıntıları

Dağılmış dört yana

İçimde ki ihtimal…

 

Yoksun

Yüreğim sahipsiz mezar yeri

Avare dolaşıyor içimdeki özlemler

Öfkesini benden çıkarıyor tarih

Yaşanmaz kılıyor yaşamı yaşadıklarım

Şakağıma dayanmış cümleler

Kadavraya çeviriyor aklımı

 

Yoksun

Her defasında

Ceberut hasretimin

Ezilişine şahit oluyorum

Ayaklar altında gururum

Uzanmış güneşin baharına

Aşkta gurur yok diye hayıflanıyorum

 

Yoksun

Ötesi berisi

Saadet sunmayan kavuşmalara

Bir daha yaşam telaşı

Yeni filizlenmiş aşk iksirine

Ölüm fermanı yokluğun

Anlamıyorsun

 

Yoksun

Bak sonbaharın koynundayız

Ellerimiz solgun gazel yaprakları

Gözlerimizde eylül yağmurları

Dönüş yolunda göçmen kuşlar

Zamanı geçti geçecek

 

Yoksun

Bir gece daha uyudu sensiz

Işıklarını söndürdü deniz feneri

Gölgelerini giyindi ay bile

Kalbimin devinimini duymalıydın

Ölüm kokarken bütün şarkılar

Hürriyetini esir etti gözlerine

 

Yoksun

Geleceğinde yok

Hiç kimsem yok benim…

 

Âdem Efiloğlu