ÖLÜMÜM OLACAKSIN ŞİİRLERİMDE

 

Kararan  aynalarda  yüzünü göreceksin

İki yabani gül açacak gamzelerinde

Toprağına düşecek ellerim

yanaklarının özleminde

Yani sen

Ölümüm olacaksın şiirlerimde.

 

Kelimelerin ayarlarıyla çok oynadım bu sıra

Bel ki ırsi bir hastalık benimkisi

Durduramadım şiirlerime hapsettiğim varlığını

Tütün kokulu iftar saatlerinde

İki kelime yeterdi her şeyi bitirmeye

İki kelime  yaklaştıkça  dilime

Şiire  verdim kendimi

Verdim

Veriştirdim kendime..

 

Ne çok küfürbaz oldu kelimelerim bu sıra

Aslında biliyordum

Alnına iliştirilen

Karalanmış bir hayattan birkaç satırdı sana yazacağım

Yazamadım

Kanımın soğukluğuna şaşırdım ilkin

Sonra sensiz geçen günlerin çokluğuna…

 

Gölgelerin karanlığa düştüğü bir ormanın

ortasındayım şimdi

Gece gözlerimin içinde tütüyor renk renk

Yılgın sözcüklerle ay ışığında dua  ediyorum

Susmuyor dilim sabaha uyanırken âlem

Yine satırlara vuruyorum kendimi

Kalabalık kimsesizliğimin içinde

 

 

Sana ruhumdaki badeyi sundum

Pişmanlığı uzun sürüyor vazgeçişlerimin

Aklımın içinde ölüm ayinleriyle

Dokuz doğuruyor şiirlerim

Toprağa karışıyor bakışlarımın ivmesi

Bir parça hüznü eşelerken parmaklarım

Sancılı bekleyişine esir oluyor zamanın

Sert bir  rüzgarın yelesinde

Üşüyor kalbim…

 

Sevgili;

Kanımdaki aşka karışsa da çocukluğum

Köpürdüğüm denizlerden

Kumsalına vurduğumda  dağılan

Ölümüm olacaksın şiirlerimde…

 

 

adem efiloğlu