ÖLÜMCÜL OK

 

Son  gülüşün  acıydı  firakı besliyordun

Kulakların  sağırdı  duymuyordun çağrımı

Huzurun  bahçesinde karmaşa  yaslıyordun

Susturdun en sonunda sen kokan  nefesimi

Seni  anardım daim sensiz nefes almazdım

Hayat son bulsa bile sen olmadan ölmezdim

 

Mahkemeymiş sözlerin beni idam etmişsin

Kahır doluyken kalem soramadım suçum ne

Onca aşk dolu anı terk ederek  gitmişsin

Yıktın  ya anıları  şimdi  bakış açın ne

Şu bıktığım dünyadan sığındığım gölgendi

Bende  kalan tek anı  şiirlerde belgendi

 

Ruhumu kilitledim artık aşk  haram bana

Kalbim zemheri kışı kahır dolu hep içim

Yeter sizde vurmayın yetiyor yaram bana

Şimdi sorayım bari söyle nedir ki suçum

Şahdamarında   atan o  aşkaydı   sadakat

Acımadın be  zalim  nasılda  attın tokat

 

Kalemim dert ortağım uğundukça yazıyor

Sade  o  anlar  beni o olmasa ne’derim

Bu kalem  yazı değil  mezarımı kazıyor

Seninle   acıları  yaşamakmış  kaderim

İster misin inanmak sözlerimin hükmüne

Koşulsuz yanışımın sende olan hükmü ne

 

Aşkta gurur yok imiş kalbimdesin yoksan da

Sensizlik bu  dünyanın ettiği büyük  zulüm

Sen bağrıma  saplanan ölümcül bir oksan da

Tarih  yazacak  bunu  görmedi  böyle  ölüm

Adımı   gökyüzüne   âşık  Âdem   yazsınlar

Mezarımı  yer  varsa  yüreğine   kazsınlar.

 

Âdem Efiloğlu