NEREDEYDİ İNSANLIK

Neredeydi insanlık

Biraz önce gökyüzü düşerken üzerime

Oturup ağladık kıyı köşe

Ne yapsak kederin aşılmaz dinginliğinde

Manasız yenilgilerle

Yıkıldık öksüzlüğe çocuk

Neredeydi insanlık

Ötelerden yükselen seslere

Örselenmiş bir yetimle birlikte ağladık

Kanların donduğu sokaklarda

Sesimizi kurşunlara astılar çocuk

Durdurulmazken hainler

Neredeydi insanlık

Bomba sesleri yankılanırken topraklarda

Saadetin uğramadığı nefeslere

Acılı avuntularla

Hürriyet dilendik çocuk

Üzerimize yıkıldı parçalanmış duvarlar

Altında kaldık

Neredeydi insanlık

Hikâyelerimiz eskitirken hainlik

Göklerin talan edildiği zeminde

Kuyular çocuklara ağladı

Karanlık öldü göz pınarlarında

Öldü insanlık çocuk

Müslüman topraklarında

Neredeydi insanlık

Talihin satır aralarında

Yürekleri ürpertirken şiddet

Sustuğumuz diyarlarda

Zamanı tasvir ediyor kara bulutlar

Benim yüreğimde büyüyen sevda

Dudaklarımın mor hürriyeti

Yalnızız korku sokaklarında çocuk

Yalnızız

Âdem Efiloğlu