KÜLÜNE KOŞUYORUM

Gençliğim yitip gider, keder dolar içerim,

Körlenmiş bir sevdanın, külüne koşuyorum.

Aşka meftun olmuşum, ona serden geçerim,

Harlanmış bir sevdanın, külüne koşuyorum.

 

Nice ağıt saf tutar, çaldığım sazlarımda,

Hüsranı demliyorum, şu fersiz gözlerimde,

Hakikat zorlanıyor, anlatsam sözlerimde,

Arlanmış bir sevdanın, külüne koşuyorum.

 

Yorulmadan bıkmadan, gece gündüz ağlarken,

Hüzünler yüreğimde, nehir olup çağlarken,

Gözümden akan yaşlar, yüreğimi dağlarken,

Sırlanmış bir sevdanın, külüne koşuyorum.

 

Hasrete tabi olmak, söyleyin kimin suçu,

Ne zaman sona erer, görünmüyor bir ucu,

Ezelden yüreğime, kazınmışsa bu acı,

Zorlanmış bir sevdanın, külüne koşuyorum.

 

Sabır şirazem çatlar, kalbi yorar bu yokuş,

Bekledikçe yolunu, her tarafım kara kış,

İçimde ki izdiham, özleme işler nakış,

Darlanmış  bir sevdanın, külüne koşuyorum.

 

Gam yükü taşıyoruz, Âdem desin sen anla,

Belki her şey düzelir, şu geçmeyen zamanla,

Gidelim elbet bir gün, ahirete imanla,

Korlanmış bir sevdanın, külüne koşuyorum.

 

Âdem Efiloğlu

 

 

17.07. 2024

Leave A Comment

All fields marked with an asterisk (*) are required