KUDURDU SUSTUĞUM CİNNETLER

Yeni bir aşk ikliminin sancıları dolar güverteme

Ben peltek cümleler arasında nefessiz

Mavinin kuytusuna düşmüş nefesim sessiz

Soluk alışverişlerimde içerim heybetini dağların

Okyanuslar kadar derindir susuzluğum

Kimsesizliğim gelir ansızın aklıma

Unutulmuş şehirlerin kaldırımlarında

 

Gecelerim matemini çekip çıkardı ayyuka

Ahh! biçare zamanlar ölüyor belliğimde usul usul

Dünden kalanları ben süpürdüm sormadan

Kelebekler sorma intihar sızılarında ışık huzmelerin

İki kapılı hanların ardından izliyor gözler

Gizemini yitirmiş ak sakallı ihtiyar

Ne çok benmişim avuçlarımda umudu kaybolan

 

Ninniler söylüyor martı çığlıkları acı acı

Kulaklarımı tıkadım duymadığım zamanlara

Yaşadım mı ben gördünüz mü ayak izlerimi

Acılar perde perde bedenimi sararken

Öldü bak çocukluğum bilmediniz

Annem ağlamadı sanırsınız belki de

Kaybolurken ümit vurgun yediğim derinlerden

Bitmişim belki de gecenin sinesinde

 

Aldanışlarım vardı zamandan ötelere mıhlanan

Emanet aldığım yarınlar tükendi gözyaşlarımla

Eridi içimde umutlar

Söndü şehrimin caddelerinin tüm ışıkları

Kudurdu sustuğum cinnetler

Haykırışlarımla geliyorum

Korkun benden

 

Adem Efiloğlu