KİRLETMEDEN SEVMEYİ BECEREMEDİ AVUÇLARIMIZ

Çok önceydi;
Sokakları kirletmeden önce kirlettik insanlığımızı
Hüznü yüreklere gömdük
Cadde boyu çiçek kokularını demledik dimağlarımızda
Taze dikilmiş tohumun boy vermesini bekledik
Sırtımızı dayayıp köklerine
Umut yükledik yapraklarına
İnandık…

Beşeriz
Kirletmeden sevmeyi beceremedi avuçlarımız
Her yanılgının altına büyük imzalar attık
Kirlenen ruhumuzmuş
Çocuklar katledilirken anladık
Avurtlarımıza dünyalık sevinçleri doldururken
Bir mazlumun gözyaşlarını bile
Duyamadık…

Hani yalan kederlerin altında
Üçer beşer şahadet şerbeti içerken Mehmetler
Ölümsüz nidalar kotardık
Canhıraş çığlıklarla
Sonra
Küçük bir virüsün gölgesinde
Geçip gidişlerini bile
Hatırlamadık…

İnsanlığımızın içine tükürmeyi
Merak etmeyin
Hep beraber başardık

Adem Efiloğlu