KIRK ÜÇ

Bütün kuşların özgürlük diye havalandığı anda

Denize düşen gölgeme baktım sessizce

Balıklar kuyruk çırptılar cennete

Kırk üç derken dudaklarım

Azrail’le düet yaptı yiğitçe

 

Bir dalganın ardına saklandı feryat

Köpükler dağıldı yaşamın ortasına

Yedi düvel hazır ve nazır gözyaşlarına

Derin hatıraları fırlattı

Az ötede bir balıkçı

Kurşuni anılar ağır ağır süzüldü denize

 

Yol üstü hayaller biriktirerek

Kendine çıkan sokaklardan geçmeye çalıştım

İçime sığmayan hezeyanlarım

Kum olup aktılar ciğerime

Köhnemiş lambalarda parlarken solgun yanaklarım

Kimseyi incitmeden

Haykırdım geceye

Kırk üç…

 

Mevlevi bir bakışa tevazu eder gibi

Üzerime devrilen kapılardan geçtim

Derviş gönlümün sarsıntılarıyla

Tespih yapıp saydım zamanı

Her sıradan gün

Sabahlara uyanan her gece

Tamı tamına kırk üç…

 

Saklanırken kendinden bile

Mutluluklarımızı ezberledi her cümle

Gri renklere belenen saçlarıma

Hatıralar ısmarlarken geçmişten

Geleceği meçhul anılara

Sarsıldı içimde ki bilmece

 

Sıradan geliyor yaşamak

İçimde mercan kayalıklarını kaplarken hüzün

Yetim çocuklar gibi ağlamakta türküler

El ele tutuşuyor ruhumla bedenim

Dağlara verdik sırtımızı

Zor geçitleri aştım yalınayak

Zirveye ulaştıkça gülümsedi kainat

 

Bu yüzden

Miadı dolmuş hevesler bile

Ölümü beklemekteyken

İnadına

Yusuf’u çıkardım kuyudan

Ferhat ile türküler söyledim

Ellerimle  tuttum ruhumun güneşini

Bir ışık olurken sabaha

İyi ki doğdum…

 

Kırk üç kere

Maşallah…

 

Âdem Efiloğlu

 

Not: 43 Yaş onuruma