KENDİMLE HASBİHAL

Çok derin acı çektim defalarca yandım ben
Sessizdir sitemlerim sorma bana olur mu
Yalan nedir bilmeden herkese inandım ben
Cümle içinde cümle kurma bana olur mu
Kaldırımlar yıllardır dertlerimi çekiyor
Karanlık üstümüze keder olup çöküyor

Hayaline dalarım aklıma izin düşer
Gözlerinin üstüne atarken saçlarını
Yüreğimin içine tarifsiz sızın düşer
O sımsıcak gülüşün örterken suçlarını
Nasılda sabır dolar gamlanan dudaklarım
Yetişir mi tövbeye tuttuğum adaklarım

Sırlarımı kimseye söylemem söyleyemem
Dudaklarım mühürlü kelime fakiriyim
Kalbimde bir zerrecik kötülük eyleyemem
Bilmem diyorum işte gördüğümün körüyüm
Bitmeyen bir sabırla yaratana dayandım
Her gece öldüm öldüm sabahlara uyandım

Âdemin derdi dağdır eritir duruşuyla
Rabbe havale eder derdinin cümlesini
Yıkar tüm elemleri nedamet vuruşuyla
Böylece ifşa eder en gizli hamlesini
Sürer mi ömür dersin böyle gam hanesinde
Acıları bıraktım ifrat meyhanesinde

Âdem Efiloğlu