KEMANCI

Hayaller zemheri, umutlar uzak,
Şu meczup halimi, sil be kemancı.
Yarınsız kalmışız, vaatler tuzak,
Birazcık yanımda, kal be kemancı.

Yorgun bir sözcüğüm, kırık bir kapı,
Karıştı aklımda, samanla sapı,
Artık mezar bile, vermiyor tapu,
Titreyen ruhumu, al be kemancı.

Derdin zirvesinde, tarumar oldum,
Sözlerim tükendi, apansız kaldım,
Acıyla iç içe, kederle doldum,
Sen bari yüzüme, gül be kemancı.

Şöyle dağıtayım, biraz kafamı,
Çok görme şurada, azcık sefamı,
Dağıtsın notalar, alsınlar gamı,
Benimle düşlere, dal be kemancı.

Çok mu zor derdime, yoldaş olaydın,
Şu meczup halime, haldaş olaydın,
Ben zaten susmuşum, dildaş olaydın,
En derin duyguyla, çal be kemancı.

Gömlüme hicrandır, inleyen sesin,
Buğulu camlara, vurur nefesin,
İçimden ağlarım, bu akşam kesin,
Çekinme arşeni, sal be kemancı.

Dert ile tahtaya, yazıldı ismim,
Hiç kimse değildir, derdimdir hasmım,
Adem oldum işte, yansıyor cismim,
Haydi kalk gidelim, gel be kemancı.

Adem Efiloğlu