KALBİ BENDE, MUKADDER KADIN

 

Geceme bir nefes olur düşerdin

Umutlarım gözlerinde asılı kalırdı

Acılı yanımdan vurulurdum sessizce

Aklıma düşerdin

Anlatamazdım bir türlü

Adım alnımda  

Kalbi bende, mukadder kadın…

 

Aşk kendi tutsaklığında kıvranırken

Paslı bir çivinin sancısındayım

Varlığımı yerle yeksan etsin hayaller

Toz olup toprağa beleneyim

Mavi sabahlar süzülürken gökyüzünden

Umutlarımı okşa

Kalbi bende, mukadder kadın…

 

Bıraktım desem bile gitmeyeceksin

Boynu bükük anlara ölümsüzlük sızdı

Tenhalar orta yerden çatladı,

Ne zaman sussam

Ne zaman dağılsam

Hayallerimi okşuyorsun

Kalbi bende, mukadder kadın…

 

Karşımda dursan kalbim kalbime durur

Gecenin huzmeleri düşer mevsimlerime

Sen üstüme savrulan yıldız taneleri

Sen aşka yazılan en güzel sözcük

Sen diğer yarım  

Kalbi bende, mukadder kadın…

 

Her sabah yüreğimi dolduruyor varlığın

Hayat sana erteli

Hayat sana abat

Otağını kurmuşsun tam kalbimin ortasına

Gidecek yerim yok

Kalbi bende, mukadder kadın…

 

Âdem Efiloğlu