KAHIR MEKTUPLARI 4

 

Bir otobüs dolusu kimsesizlik var cebimde

Birlikte tempo tutuyoruz az ileride

Aşk mesajlarına zemin olmuş otobüs durağında

Her yer ilanı aşk naraları kokuyor renk renk

En çok da  “Seni seviyorum ”yazmakta harfler

 

Kalabalık bekleyişler kaplamış her yanı

Meraklı gözlerle bakınırken ihtiyar teyze

Az ötede kenarda göz göze iki genç sevgili

Birbirlerine sonsuzluğu öğütlemekte

Kinayeli konuşuyor dudakları

“Beni asla terk etme”…

 

En çok unutmamayı öğütlüyorum kendime

En çok bu yüzden ağlıyor mısralarım

Cebimden otobüs ücretini çıkarırken ellerim

Buz gibi sensizlik dokunuyor avuçlarıma

Uyuşuyor parmaklarım

 

Sabahın gözelerinden sabır sağarak

Güneşe baktıkça hatırlıyorum

Yüzünün zarafetini

Ve ansızın matemin  düşüyor

Sanırsın hedef benim

Sıkılıyor kurşunlar yüreğime

 

Hatırla

Gözlerime  baktığında

Binlerce yıl geçmiş gibiydi aradan

Elin ayağın birbirine  dolaşmıştı işte o an

Bir  kıvılcım yakmıştı  bütün bedenini

Ve buz kesen yüreğinde

Tutuşmuştu cehennem

 

Ah sevgili!

Adına kahır denilen bir  anın terennümündeyim

Kalbime esir bıraktığın aşkın

Yangınıyla yanıyor bu koca şehir

Her sözcüğüm yetim ağlamalar biriktiriyor

Her şiir vuslatının diyetini ödüyor görmüyor musun?

 

Âdem Efiloğlu

 

Yorum Yapın

All fields marked with an asterisk (*) are required