HİÇBİR IŞIK YOK

 

Bütün acıları

Santim santim işleyip yüreğime

Derin nefesler eşliğinde

Tek tek yaşamak isterim

Benimdir diyerek.

 

Bakarsın beyaz martılar

Yitirir yollarını

Çığlık çığlığa feveranları

Acının tek dili var

Oda ortak nasıl olsa

 

Kör bir çocuk olur duyguların

Duyumsarım annemin ellerini

Bütün duraklarda sus boyu sensizlik

Ve içimde ki kimsesizlik

Eteğinden tutunur hatıralara

 

Çatık kaşlarıma

Kaya gibi duruşuma bakma

Dilimde biriken sözlerle

İçimin yokuşlarından yürümek isterim

Her şeye rağmen

Düşe kalka

 

Tırnaklarımı yüreğime batırıp

Boş bir çığlık bıraktım sevdanın ardından

Ruhum;

Artık simsiyah.

 

Gözlerimde acının konçertosu

Karıştı içimdeki fırtınaya

Derin bir kuyuya düştüm

Karanlık

Hiçbir ışık yok…

 

Âdem Efiloğlu