HAYALLERİMİN KİMSESİ YOK

 

Hayallerimin kimsesi yok

Ama duyuyorum

Umudu tuvaline çizdiğini söylüyorsun

Söylesene

Kaç rengine parçaladın umudu

Kaç estomp eskidi

 

Öyle yalın kılıç bir akşamdayım

Kifayetsiz özlemlerimi avutuyor

Ninnilerle büyütüyorum

 

Yaralı bir talihin satır aralarında

Ağzı süt kokan hayaller besliyorum

Ve biliyorum

Hayallerimin hiç kimsesi yok…

 

Sükûtun ayalarında

Parçalandıkça beklemeler

Sokak ortasında karanlığa vuruluyorum

Öyle sessiz ki içim

Öyle ser sefil

 

Unutuyorsun

Sokaklar büyütürken umutlarımı

İzmaritten tütsüledik yarınları

Yenilmeyi asla istemedik ama

Yüreğimizde bir Temmuz sancısı

Yalandan hayallerle büyüdü…

 

Kalbimin atımlarında gizlenen adın

Mizacı bozuk bir şarkıya yanarken

Elleri kınalı bebek şiirlerimin

Ve hayallerimin kimsesi yok…

 

 

Âdem Efiloğlu

Leave A Comment

All fields marked with an asterisk (*) are required