HASRETİN PRANGA VURMUŞ İZLERİ

 

Nedense

Umutsuz hayatları beklercesine

Hep karanlığı okşar düşlerin

Hasretin pranga vurmuş izlerinde

Urun urun ararken aşkı

Hep kaçardın arzularından

 

Yüzündeki gölgelerde

Yanar yüreğim

Ve serinlemek ister

Sen limanım

Sen kumsalım

Sen çarptığım kayalıklarım ol

İplerim sana bağlı

 

Bulutlar yakar diye ağlarken

Ya maviye kavuşmazsa özlemler

Koklamazsan balkonda çiçekleri

Ya ıslanmazsa ağlamaktan gözlerin

Söyle nerededir yürek dediğin

Aklı mahşere düşmüşken

 

Ah! sevgilim

Yanan yürek değil görmez misin?

Aşk içine yanan bir adamım baştan aşağı

Hep yarım

Hep eksik yokluğunda

Yalnızlığa kapanırken düğmelerim

 

Sevgilim;

Dudaklarına yağmur bulaşmış

Bir buse bıraktım

Uyusun gözlerin gözlerime diye

Zamanı gözlerine boyarken bil istedim

Hüzündür  her şairin en son durağı…

 

Âdem Efiloğlu