GÖZLERİNİN İZİ DÜŞER CADDELERİNE

 

İzinsizce toprağına aktığım

Gözyaşlarımı büyüttüm sokaklarında

Ruhuna tapınır gibi

Boy verdi hayallerim

Hayal işte

Ararken kayboldum denizinde

Neredesin…

 

Aralanmış kapılardan

Gizli kapaklı baktım

Gözlerimin izi düştü caddelerine

Ve bütün kaldırımlar tanıdı

Ayak  izlerimi

Neredesin…

 

Yıkılmış duvarlarda imzalıydı umut

Varlığıyla bir ömür saadet

İzi tozuna karışmış kirpiklerimin

Biraz korku

Biraz nedamet

Yüreğimin izdihamıyla seslendim sonsuz ol diye

Ama yoktun

Neredesin

Nerelerdesin …

 

Böyle uzayan senelerin

Gölgesinde boy verdi filizleri aşkın

Sabır teranelerinin

Ayyuka çıktığı vakitlerde

“Ey aşk” diye seslendim

Neredesin…

 

Dilime süremediklerimle

Kalemle kaleler kurdum

Şiirdi askerlerimin adı

Her şiir kendi içinde

Aşk olup evrene dağıldı

Sordu bilmediklerini

Issız dağlara, taşlara

Neredesin…

 

Söyleyemediklerimi yazdım

Yıldızlara

Aya

Koca  dünyaya

Ve sonsuz mısralara

Neredesin diye sordum şiir şiir kıtalara…

 

Ebemkuşağı renginde fanustan

Hayaller tutuşturdum avuçlarımda

Kül oldu kalbimin attığı vaha

Himmetine sığındım Rabbimin

Avurtlarımda o sızılı duayla

Ey aşk… aç kapıyı inşirah eyle …

 

Resimlere zemin vurdu gözlerim

Senelerin intikamını aldım baktıkça

Farklı düşler kurdum sessiz sessiz

Hayale öykünürken kimsesiz

Şaşırdım gerçeğe ulaştığımda…

İşte geldim ey aşk

Neredesin diyemezsin

Kaçamazsın artık ellerimden

Yüreğim ellerindeyken…

 

Âdem Efiloğlu