GÖZLERİNDEN GEÇİYORDUM

 

Gözlerinden geçiyordum

Gece uyanıyor

Gündüz dans ediyordu

Kırgın bir baharı özlüyorken

Çiçekler büküyordu boynunu

Ağlıyordum…

 

Gözlerinden geçiyordum

Elleri nasırlı bulutlar ısmarlayıp

Buz gibi damlalarıyla buluşuyorduk yağmurun

Sokakların ıssızlığına aldırmıyordum

Hülasası hepi topu yalnızlık olan vakitte

Gül gibi geçinip gidiyordum kendimle…

 

Gözlerinden geçiyordum

İlkbaharı muştuluyor göçmen kuşlar

Kirpiklerim kanat takıyor bütün gitmelere

Parmaklarımın ucunda yükseliyorum balet olup

Yerçekimine meydan okuyordum

Çatlayan tırmaklarımın

Acısını bile duymuyordum…

 

Gözlerinden geçiyordum

Sabırsız sabahların

Yorgun akşamların sığınağında

İçinde yatıp uyuyası

Ve orada uyanası geliyor insanın

Ruhumu yeniliyor bakışın

Doyamıyorum…

 

Gözlerinden geçiyordum

Dünya derin bir uykuya dalıyor

Ben sana uyanıyordum…

Gözlerinden geçiyordum…

 

Adem Efiloğlu