GELECEĞİN YOK SENİN

Ayların arasına, sabır terennüm ettim,
Soruldu ümitlerim, geleceğin yok senin.
Şu ömür yongasında, ödediğim diyettin,
Duruldu ümitlerim, geleceğin yok senin.

Bak mevsimler değişti, zaman bahara döndü,
Geride kaldı kışlar, toprağa cemre indi,
Kavuşmanın hayali, artık içimde söndü,
Yoruldu ümitlerim, geleceğin yok senin.

Her güne sensiz kalktım, isyana meyilliyim,
Dağıldım sevdiceğim, hüsrana meyilliyim,
Seni derinliğimde, nihana meyilliyim,
Darıldı ümitlerim, geleceğin yok senin.

Urundum aşkın diye, ezberlerim karıştı,
Hem gözyaşı hem figan, birbiriyle yarıştı,
Aklım ile yüreğim, bir meydanda vuruştu,
Vuruldu ümitlerim, geleceğin yok senin.

Bahçedeki ağaçlar, yeni yaprağa durdu,
Açılmıştı çiçekler, don oldu sökün vurdu,
Kuşlar içli ötüyor, vuslat ne an diyordu,
Dürüldü ümitlerim, geleceğin yok senin.

Gizlemem yandığımı, çekseler beni dara,
Öylesi açıldı ki, eylemez ki bu yara,
Gidiyorum dostlarım, ömrün bittiği yere,
Sürüldü ümitlerim, geleceğin yok senin.

Adadım benliğimi, daha ne etsin Âdem,
Sende bulmuşsa aşkı, neye meyletsin Âdem,
Eğer vuslat yok ise, ölüp de gitsin Âdem,
Kırıldı ümitlerim, geleceğin yok senin.

Âdem EFİLOĞLU