GECE KARANLIK VE SEN

 

Ücra bir sokaktayım kıyı köşe karanlık

Sokaklardan duyduğum acı ambulans sesi

Lahza lahza hayalin görünüyor bir anlık

Ve de şu sokakların ürkütücü nefesi

 

Oturup kaldırıma derdimi döküyorum

Bulanıyor gözlerim kâh ağlayıp gülerek

Kimsesizlik vasfımla yalnızlık ekiyorum

Geceye sitem edip ortasından bölerek

 

Sarı sokak lambası ara sıra sönüyor

Firari aklım gibi ısıtarak dibini

Birkaç öksüz kelebek etrafında dönüyor

Parmaklar arşınlıyor yalnızlığın cebini

 

Varsa yoksa aşkımız leyla ve mecnun gibi

Şu devirde sorsalar böylesi aşk var mıdır?

Şerh düşerim her anı elif gibi nun gibi

Madem aşk bizim için biz olana kar mıdır?

 

Bende bir öksüz gibi boynunu büküyorum

Kader denen yazgının izlerine küserek

Şu ıssız sokaklara gölgemi döküyorum

Kızıyorum hayata gözlerimi kısarak

 

Kaç zamandır hal böyle sensiz yarımın yarım

Bilmezsin durgunluğum dingin denizdir benim

İçimde aşk var ise ben o aşk ile varım

O aşkla alev olmak budur yaşam nedenim

 

Gözlerine gömdüğüm ruhum esirdir sana

Zaman mekân fark etmez aşk atılmaz yabana

 

 

Âdem Efiloğlu