G Ö R D Ü M

Kibrinin suyuyla gönlüme doğru
Bir ırmak olup da sızanı gördüm
Açıp da her derde o fesat bağrı
İçinde sevgiden bezeni gördüm

Öfkenin harbiyle sevgimi ezdin
Dilinin zehriyle üstünde gezdin
Ben taviz verdikçe nasılda azdın
Şefkatin rahminde gezeni gördüm

Dilerim güneşin saçmasın ışık
Gülüşün diyorum gama alışık
Aç kalır sevgiye belki bir kaşık
Kendini mükemmel yazanı gördüm

Kalbimin közünü örsle dağladım
Dik tuttum başımı sanma ağladım
Kaderim bu dedim içten çağladım
Şu hayat resmimi bozanı gördüm

Hasretin gözünü yollara vurdum
Elbette yarına hayaller kurdum
Umut var inandım böyle diyordum
Baktım mezarımı kazanı gördüm

Çaldığın saatler saniyesi hak
Zalimler safına olasın ilhak
Ne diyeyim dostlar bozulmuş ahlak
Sevda sofrasında hazanı gördüm

Vicdanın sofrası yıkıldı sende
Ettiğin zulümdür her bir nedende
Sahtekâr diline desem bir anda
Edep erkân ile kızanı gördüm

Derdime daima ederim sabır
Saracak bizleri gün gelir kabir
Ey Âdem bizlere Allah ekâbir
Artık doğruluktan bezeni gördüm

Âdem Efiloğlu