EY HAYAT

 

Ki dağların gölgesi var

Yıkılan üzerime

Devrilirken hayaller

Ölsün ister insan

Öl sen ey kötülük

 

 

Ne yar

Ve var

Yokluk sevdasının

Gönüllü neferiyim

Ellerim çamur

Gözlerim yağmur

Yüreğimde dünya titrer

Titrer

Ve üşür ruhumda kelebekler

 

 

Sabrımın deminde

Küllenirken özlemler

Dağılan ben olurum

Zamanı sormadan

Sormadım adım neden yokluğa düşer

Neden yalnızlık her kavuşmanın sonu

 

 

Ey hayat

Bana ve  insanlığa iyiliğini bahşet

Koy  gitsin kötülük denen musibetleri

Şeytanın ellerine

Hep çocukça bir iyilik kalsın yüreğinde

Gayrısı lazım değil…

 

Adem Efiloğlu