EVE DÖNER İNSAN
Fasılasız bir yolcudur
Sokakların dertlerini sırtlanır durmadan
Yüklenir tüm yarım kalanların hikâyelerini
Kırılmış kalpleri bile toplayıp sokaklardan
Umut kapılarını bir açıp bir kapatıp
Evinin yolunu tutar
Eve döner insan…
Bazen kimseler sormaz
Hüznün yürekleri yıkıp geçtiği zamanları
Bitmeyen bekleyişlere sabır dokur bıkmadan
Her köşe başında tazelenirken özlemler, umutlar
O kadar uzak o kadar yabancıdır olacaklara
İnsan kendine bile yabancıyken
Yüreğine tutuşturur bütün hasretleri
Evinin yolunu tutar
Eve döner insan…
Hayat acımasızca devam ederken
Hiçbir şey umduğu gibi değildir
Herhangi bir şeye bir şey söylemek istese
Sözcükler boğazında düğümlenir
Nereye ayak bassa
Gurbet kuşları konar omuzlarına
Gözleri buğulanır
Bütün yenilmişliklerini koyar ceplerine
Evinin yolunu tutar
Eve döner insan…
Arada, mutluluk penceresinden doğar güneş
Hayatı güzelleştirenleri anar vefasıyla
Gülümseyen yüzlerde görür kendini
Bir anlık bile olsa gülümser
Gözlerinin kalebendi
Kalbinin sevinç naralarını kuşanır
En güzel merhabasıyla
Evinin yolunu tutar
Eve döner insan…
Dedim ya acımasızdır dünya
Kendi çarkında dönmeye devam ederken
Ötelenen duygularını sahiplenir
Yüz yıllık savaşçı olur savaşır durmadan
Sarsılır
Kırılır
Yıkılır
Yenilir
Ağlatılır
Aldatılır
Yine de
Acının geçtiği bütün sokaklardan
Evinin yolunu tutar
Eve döner insan…
Âdem Efiloğlu
20.07. 2024