ECELE KADAR…

 

Sancılı mevsimlerin arkasından el salladım

On dokuz bin üç yüz elli sekiz kere

Yılmayan adımlarla

Meydan okudum zamanın bana biçtiği zorluklara

Bazen düştüm

Bazen emekledim

Bazen dimdik ayakta kalarak

Yürüdüm gelim bu günlere şükür…

 

Helal tohumlar serpiştirdiğim toprakta

Yüzüne bakabileceğim insanlar biriktirdim

Severken

Menfaatsiz sevdim mesela

Severken hesap vermedim kimseye

Sokaktaki kedilerde nasibini aldı

Kapısını çaldıklarımda…

 

Rahmetli dedem

“Oğul başın dik olsun nerede olursan ol” derdi

Başı dik yaşadım şükür

Postal kokularının arasında

Vatan için yirmi dokuz yıl tükettim

Evime eşime çocuklarıma hasretle…

 

Hatıralar biriktirdim yüreğimde

Kimi sızılı

Kimi acılı

Kapısından geçemediğim meclisleri arşınlıyorum şu sıralar

Geride birikmeyen anıların feveranlarıyla

Sohbetler tutuşturduk akşam çaylarıyla

 

Ecele kadar vakit

Ne zaman gelir bilinmez

Elli üç sene selamladığım

Yirmi sekiz ekimleri

Yine selamlıyorum

Ecele kadar…

 

Âdem Efiloğlu

 

53  ncü yaş günüm anısına