DÜNDEN BİR DAHA FAZLA

 

Gidişin fay kırıklarıdır ruhumda

Eskiyen nasırlarımda

Düşlerimden korkardı düşlerim

Hatta hayallerimin peşinde kurşun askerdi uykularım

Zaman bile uyurdu

Uyumazdı gözlerim…

 

Bilmezsin kaldırımların isyanlarını

Üzerini adımlayan  tabanlarımdan

Acısı yansıyor isyanlarımın

Şimdilerde biraz hatırı kaldı kahvelerin

Gökyüzüm anaç bir hasretle

Yağmurunu bekliyor…

 

Ekimin dudaklarında bir şarkıymışım doğduğumda

Annemin çığlıklarını duyamamışım

Hastane kapılarında inzivaya çekilmiş aylarca

Anne sütünü bile emememişim

Hayata reşit beceriksizliğimle

Sakın gülme

Çocuksu bir sevince gönül vermişim…

 

Bir şiirin avuç içlerinden gülümsedim sana

Kıtalar duyularımın çilingiri

Her şeye muhalif harflerimin motifleri

Hislerimde yanan mum alevlerinde

Alımda kalmış anılar

Hüzün coğrafyasının satır aralarında

Geçmişi yıkayacak bir yağmur düşlemeliyim…

 

Dalları göğe uzanan bir çınardı bedenim

Yokluğunda ayaz vurdu

Bir dalım daha kurudu özleminde

Kalbim mantığıma yine yenildi

Kangren olmuş anıların satır arlarında

Hani çat kapı gelen sevinçler misali

Bakma sen söylendiğime

Seviyorum işte

Dünden bir daha fazla…

 

Adem Efiloğlu