DUDAĞINA MUM IŞIDI GECENİN

 

Dudağına mum ışıdı gecenin

Ve parçalandı gözbebekleri

Karanlığa ısmarlanırken yağmurlar

Söz verip  sabahlara

Seni bekleyeceğim…

 

Koklaşa koklaşa mevsimler devirirdik

Aşkla…

Bütün  geceler sabaha ışırken

Mesela sen bir mum yakardın

Ben umutların hatırına dilek tutardım

Bir nefeste söndürürdüm

Yalazları vururken yanaklarına…

 

Sonra ağladı rüzgâr

Dar aralık kapılardan sızarken

Arkasında fırtınalar

Zemheri bir soğukta üşüdü karanlık

 

Aklımın mısralara aktığı

Dar koridorlarda ışıksız

Boğulurken kelimeler boğazımda

Şifreleri çözülür dizlerimin

Dilimde kelepçeli martı yakarışları

 

Dudağına mum ışırken  gecenin

Parçalanır  gözbebekleri

Söz verip  sabahlara durmadan

Söz seni bekleyeceğim ömrümce…

 

Âdem Efiloğlu