DELİRTTİNİZ ULAN BENİ

 

Kaç vakittir susuyorum

Delirttiniz  ulan beni.

Sanmayın ki pusuyorum

Delirttiniz  ulan beni.

 

Oysa yara sarıyordum

Dostlukları karıyordum

Bir köşede duruyordum

Delirttiniz ulan beni.

 

Kafama attınız taşı

Karıştırdım üçü beşi

Körle yattım kalktım şaşı

Delirttiniz ulan beni.

 

Duyup  duyup gerilmişim

Orta yerden kırılmışım

Sokaklara serilmişim

Delirttiniz ulan beni.

 

Bir kendimi bulamadım

Şöyle huzur dolamadım

Kim akıllı bilemedim,

Delirttiniz ulan beni.

 

El âleme güldürdünüz

Uykulardan kaldırdınız

Sabır bitti yıldırdınız

Delirttiniz ulan beni.

 

Bozdunuz ağızda tadı

Üfleyip yedik yoğurdu

Hiç bitmez mi dedikodu

Delirttiniz ulan beni.

 

Sanki kulak çınlamamış

Kimse bir söz dinlememiş

Dostlar bile anlamamış

Delirttiniz ulan beni.

 

Pabuç gibi dilleriniz

Gevşetmiştir telleriniz

Ne çok uzun elleriniz

Delirttiniz ulan beni.

 

Kendi yırtık beni diker

Karabasan gibi çöker

İçindeki çöpü döker

Delirttiniz ulan beni.

 

Hiç durmadan saldırdınız

Yalan yanlış doldurdunuz

Cenazemi kaldırdınız

Delirttiniz ulan beni.

 

Hemi sağdan hemi soldan

Tam teşekkül dört bir koldan

Doğrularda çıktı yoldan

Delirttiniz ulan beni.

 

Âdem gibi bakıyorum

Şiir şiir dokuyorum

Gemileri yakıyorum

Delirttiniz ulan beni.

 

Âdem Efiloğlu

01 Nisan 2025

Saat: 19.16

Leave A Comment

All fields marked with an asterisk (*) are required