ÇARESİZ
Dalında ötmeyen, her kuşa kızdım,
Sessizlik dinledim, daldım çaresiz.
Kimseye demedim, şiire yazdım,
Her şeyi şiirde, buldum çaresiz.
Sen yoksun küskünüm, hayata güne,
Sorar mısın beni, her gördüğüne,
Yaşlı gözlerini, astığın tüne,
Günbegün abone, oldum çaresiz.
Şu mecnun halimi, ağlardın görsen,
N’ olurdu elini, elime versen,
Eğilirdi dağlar, benle yürürsen,
Gelmedin kedere, daldım çaresiz.
Aşkının nuruyla, akarken kanım,
Sevdanın hükmüyle, yanar her yanım,
Çekip de vursaydın, yanmazdı canım,
Şimdi uzaklarda, öldüm çaresiz.
Mutluluk çok uzak, vuslatın hayal,
İçim bil ki savaş, içim izmihlal,
Yorgun düştü kalbim, sorsan bu ne hal,
Aşk suyundan yoksun, soldum çaresiz.
Şükür ki darbeyi, vuran sen oldun,
Aşk dolu kalbimi, kıran sen oldun,
Diyardan diyara, süren sen oldun,
Ardından baktım da, kaldım çaresiz.
Ne diyeyim sana, kanın sağ olsun,
Aldırma Âdeme, hanın sağ olsun,
Ben ölürsem bile, canın sağ olsun,
Artık yaşamayı, saldım çaresiz.
Âdem Efiloğlu