BIRAK  İZİ  KALSIN

 

Bırak da izi kalsın gözlerinin

Her şeyin sonuna vardığım günden

Bari öldürme hayallerimi

 

Sana düşlerimi uyuttukça

Hayallerde yok sayıyor aklım

Kağnı gıcırtısı olup ha bre dolanıyor içinde

Sessizce çık diyorum

Kimse duymuyor aklımı

Aklım karmakarışık

 

Bırak da izi kalsın hayallerimin

Ismarlama sevgi kırıntılarından uzak

Pespaye bir ömrü sürüyorum

Gönülsüz dokunuşlara meydan okuyorum

Resimleri soluklaşmış çerçevelerde

Kimim ben

 

Bırak da izi kalsın gülüşlerinin

Ruhuma çivilediğin gibi

Bir çocuğun saçlarını okşarken

Tozpembe hayatı sever gibi

Ölüme meydan okurken

Kendinden geçtiğin anların

Sokağının

Evinin

Bakışlarının

Sesinin…

 

Bari

Söndürme yüreğimin yangınlarını

Bırak da izi kalsın şiirlerimde…

 

 

Âdem Efiloğlu