BIRAK HAYALLERİ VURSUNLAR

 

Abartısız bir çığlıktı gülüşün

Hatırlıyorum da

Dudakların dağları devirir

Tebessümün Venüs’ü kıskandırırdı

Haylaz çocuklar edasında

Kopup düşen kayalıklarda

Salınıp dururdu ihtişamın…

 

 

Nihayet bir akşama âşık olurdu gözlerin

Yeditepenin herhangi birinde uğurlarken güneşi

İçinde yeniden uyanan

Umudun bitmeyen ateşi

Bırak hayalleri vursalar bile

Ne olur vuslatı çok görme…

 

 

Biçimsiz bir rüyanın içinde

Uçsuz bucaksız çöllere düşerdik

Ayaklarımızda parçalanmış papuçlar

Topuklarımızda geride bırakılmış anılar

Senden önce geçip giden zaman

Senden sonra uçuşup duran kum zerreleri

Hepsi aynı

Sen yoksan…

 

 

Adem Efiloğlu

 

Yorum Yapın

All fields marked with an asterisk (*) are required