BİLECEKSİN
Gecenin ortasına, yakacaksın feneri,
An geldi mi kibriti, çakmayı bileceksin.
Umudun nazarında, hayra yorup günleri,
Yarınlara güzellik, ekmeyi bileceksin. Adem
Sen yeter ki sebat et, sabır tahtı kurulur,
Orada kasavetler, dalgalanır durulur,
Ve dahi nefsin gelse, şakağından vurulur,
Düşer isen ayağa, kalkmayı bileceksin.
Sevgi ki bu dünyanın, mayasıdır, suyudur,
İnsanlığın varlığı, özündeki soyudur,
Yürekte akan kanlar, sevdasından koyudur,
Aşk çaldı mı kapıyı, bakmayı bileceksin.
Takdirin tecellisi, tabiatın kendisi,
Hatırlatır bizlere, alemin efendisi,
Yüreğin feryadına, sükûnet melodisi,
Çalarken usul usul, akmayı bileceksin.
Tohumlanır çiçekler, canlanır cümle alem,
Yağmurlar usul usul, berekete ekler dem,
Eşrefi mahlukatsa, halife olmuş madem,
Hak katına miraca, çıkmayı bileceksin…
Ne gerek var kavgaya, ne gerek var savaşa,
Zaten bütün günümüz, baştan başa temaşa,
Şeytanın oyununda, olmayasın bir maşa,
Fesadın bileğini, bükmeyi bileceksin…
Hata da olur elbet, neticede beşeriz,
Vademiz gelene dek, ömrümüzü yaşarız,
Hak yolundan cayarsak, iflah olmaz şaşarız,
Kendini günahlardan, çekmeyi bileceksin.
Bir Ademin sesinde, böyle hal oldu şiir,
Mesajı gayesinden, rahmete daldı şiir,
Dolandı tüm dünyayı, sizleri buldu şiir,
Hak ettiyse yıldızı, takmayı bileceksin.
Allah’ın huzurunda, çökmeyi bileceksin…
Adem Efiloğlu