BEN SENİ HİÇ SEVMEDİM;

Martı çığlıklarına ısmarladım bütün sızlanmalarımı

Yüreğimin sızısı sol yanı teğet geçti

Yumruklarıma sırnaştı içimde dolanan kan

Gecelere sakladım kanlı gözyaşlarımı

hayaller dans ederken beynimin aşka çalan yanlarında

 

 

Şimdi;

Sıcak avuntular ısmarlıyorum kendime

Eskici pazarlarından esintiler geçiyor aklımdan

Sessizce yudumluyorum yokluğunun zamanlarını

Düşlerimden çıkmadı bir türlü endamın

Yanmadım yokluğunda ilmek ilmek ördüğüm satırlara

Dizmedim viraneye dönmüş hiçbir düşüncemi

Savururken benliğimden en nazende halini

Yerlere vurdum ümitsiz yakarışlar arasında benliğimi

Sabahlardan sordum senden hatıra kimsesizliğimi

 

Aç kulaklarını;

Yazmadım duvarlara doğan karanlık şafakları

Bir derin nefes çekip sigaranın tozunu dumanını

Seni kandırdım, beni yalanlarınla oyaladığın zamanlarda

Azat ettim beni senden tüm satır aralarında.

 

 

Ben seni hiç sevmedim;

 

Bir drama sahnesinin son perdesiydin

İhanetinin altına gizledim tüm gerçekleri

Neylersin ki acıyı ben hep Hak’ta bildim

Asıl acı oysa karşımda, nereden bilebilirdim

Aynalarda provasını yaptım sana diyeceklerimin

Kaldırdım artık başımı çiğnendiği sokaklardan

Senden bana ne varsa geçmişimden sildim

Ve söylüyorum

Dün öldü benim için artık

Bu gün

Ben seni hiç sevmedim ki…

 

 

 

adem  efiloğlu