BEN ÖZLEYİNCE

 

Ben seni özleyince;

Bulutlara sırnaşıyor yağmurlar

Gökyüzünü kaplıyor koyu gri

Oturup bir sahil kenarına

Beraber ağlıyoruz

 

Ben seni özleyince;

Umut biriktiriyorum ceplerimde

Her gün küçük kırıntılarla avunuyorum

Bazı ağlıyor,

Bazı gülüyorum

Gözlerimden geçiyor hatıraların

Karmaşıklaşıyorum…

 

Ben seni özleyince;

Dar geliyor caddeleri bu şehrin

Her şey üzerime üzerime geliyor

Ben yanıp yanıp kavruldukça

İnsanlar gülüyor sanıyorum.

 

Ben seni özleyince;

Söz geçiremiyorum kendime

Gümbür gümbür atıyor sol yanım

Koyu mor rengine dönüşüyor damarlarım

Uzaklara dalıp gidiyorum

Etrafta olanları duymuyor kulaklarım

 

Ben seni özleyince;

Seneler biraz daha ağır

Biraz daha çöküyor omuzlarım

Saçımın beyazına

Göz kenarlarımın kırışmasına takılıyorum

 

Ben seni özleyince;

Köpük köpük dalga

Yaramaz bir çocuk

Asi rüzgâr

Ele avuca sığmıyorum

 

Ben seni özleyince;

Karanlığı giyiniyor

Gündüzü kuşanıyorum

Kol kolayız mehtapla

Dalıp dalıp gidiyorum…

 

ADEM EFİLOĞLU