BEN HEP SENİ BEKLEDİM

 

Ne zalim yüreğin var, ölçüsü bilinmeyen,

Söyle var mı gözyaşı, gözlerden silinmeyen,

Aşkın narına düşüp, yüreği delinmeyen,

Elimdeki takvime, çizgileri ekledim,

Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim.

 

Merhamet etmeyerek, sabrı mı eziyorsun,

Birde yetmezmiş gibi, üstünde  geziyorsun,

Canın nasıl isterse, hep öyle üzüyorsun,

Kalbimin derininde, varlığını yokladım,

Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim.

 

Yorgunluk keder oldu, keder ise bahanem,

Takıldı gözlerime, bulutlardan düşen nem,

Ağlıyor uzaklardan, tek yarım canım annem,

Sendeledi yüreğim, yandım yundum tekledim,

Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim.

 

Buda geçer belki de, yokluğa alışırım,

Yıldızlar yaren olur, derdimi bölüşürüm,

En sevdiğim denizde, köpürür gülüşürüm,

Yansın genzim ciğerim, şu âlemi kokladım,

Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim.

 

Beyhude bu sesleniş, vicdan var mıdır sende,

Sabredecek tahammül, artık kalmadı bende,

Söyle yalnızlık şimdi, hangi yan hangi yönde,

Aşkından yanışı mı, yalnızlıkla hakladım,

Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim

 

Ağlamam artık daha, ağlatmaz hiçbir neden,

Âdemin dağlarından, silinirken sormadan,

Şu naif yüreğimde, öldüğünü gördüm ben,

Her şeyi unutarak, sil tuşuna tıkladım,

Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim

 

Kavuşmak hayal ama ben hep seni bekledim…

 

 

Âdem Efiloğlu