BEĞENMEZ

 

Kaç kere taltif etsen, dar geliyor alanı,

Öyle senin verdiğin, itibarı beğenmez.

Birikmiş biriktirmiş, aklında tüm olanı,

Şu dağları devirmiş, Zülfikar’ı beğenmez.

 

Hep cebinin derdinde, başkası neye gerek,

Sıkılmadan hicveder, dili zehir zemberek,

Uzaktan laf atması, anladım ona erek,

Düşeş gelir çok zaman, birde zarı beğenmez.

 

Mesele içten değil, sığ olmakla ilgili,

Birkaç okul bitirmiş, hem de derin bilgili,

Kaynat kazan kaynasın, dolan seksen bir ili,

İlla der mor olacak,  kızıl narı beğenmez.

 

Birkaç ayak takımı, etrafında pervane,

Belki de hepsi aynı, aynı derde divane,

Oysa şiirler saray, gezmez ki hane hane,

Anlamdaki lezzette, yanan nuru beğenmez.

 

Mücrime ve fasıka, verilince musibet,

Her musibet sonunda, ferahlık vardır elbet,

Eğer ki paylaşımsa, bu ise doğru niyet,

Derim kalite artsın, ama zoru beğenmez.

 

İmtihanı biter mi, böyle garip olanın,

Zehrini sabrım sağar, bizi sokan yılanın,

Allah celle celaldir, genişlesin alanın,

İçine girmeyince, n’etsen toru beğenmez.

 

Hakikat nazarıyla, verdiğimiz mükâfat,

Dönüp dolaşıp bize, oluverdi mülakat,

Diye diye yetmedi, dilimde bitti takat,

Ne sorarsam anlamaz, görsen soru beğenmez.

 

Hatasızım diyemem, elbet bende beşerim,

Dikkat etsem o kadar, ara sıra şaşarım,

Ta Âdem’den bu yana, adaletle yaşarım,

Musikiden bi haber, birde tarı beğenmez.

 

 

Âdem Efiloğlu