BAHAR
Aklım çiçeklerde, renkleri ne çok,
Çocuk oldum taşıyorum ey bahar.
Çimenler yemyeşil, içinde yok yok,
Hayalinle yaşıyorum ey bahar.
Nane başka kokar, gülleri başka,
Hele bağda âşık, dilleri başka,
Güneşe sevdalı, elleri başka,
Zamanları aşıyorum ey bahar.
Toprak işlenmeli bak karlar erir,
İnsanlar toplanır el ele verir,
Tohumlar zamanla nasıl göverir,
Toprağını eşiyorum ey bahar.
Bekledim aylarca ufukta seni,
Ben sana tutkunum bir anla beni,
Doğayı sevmenin yok bir nedeni,
Bak sana kavuşuyorum ey bahar.
Usul usul dağdan erirken karlar,
Hayata belenir tepeler kırlar,
Börtü böcek hepsi dünyayı turlar,
Pislikle savaşıyorum ey bahar.
Koyunlar kuzular birer ikişer,
Dağılır dört yana ahvali beşer,
Dereler ırmaklar bu vakit coşar,
Seninle ulaşıyorum ey bahar.
Âdemi özünde, ol harı gördü,
Nereye bakarsa, Kahhar’ı gördü,
Dünyaya can veren, baharı gördü,
Sana doğru koşuyorum ey bahar.
Âdem Efiloğlu