AZAT EDİYORUM

 

Eski bir hikâyeden süzülür bu şiir tarihin tanıklık ettiği

Gönül  hücrelerimize satır satır ilişen

Bir  ucu Kays’ın  ilmiğinden geçer Leyla  suretinde

Bir  ucu İbrahim’in bıçağıdır  Mina’da  İsmail’in boğazında

Ve bir ucu Adem’in  kaburgası  kadar  yakındır Havva’ya…

 

Ben bir yıldıza tutulmuştum

Zühre’mi dersiniz  adına varsın olsun

Ne  önemi  varsa  bir  ad koymanın kaybolmuşluğa

Yıldızımı kaybettim şimdi onu arıyorum…

 

Karışmıştır  geceye  bütün gündüzlerim

Elimde parçalanmıştır haritam

Nereye dönsem bir Yusuf kuyusundan geçerim

Nasır tutan ayaklarım sürükler beni seraplara

Bir  derviş  edasında acıyı sineye çekerim…

 

Şiir  dediğin  tutkuysa , bir  içim  suysa

Umutsa  yarına  dair , şairin katığıysa işte..

Üç  kesik  feryat gönderiyorum bulutlanan gökyüzüne

Üç kesik  feryat  kaybettiğim  yıldızıma

Ömrüm  kadar  uzun  bir  korkudur bu tamı tamına…

 

 

///Bu hikâye de gözlerimde bulutlar kara ve dolu

Ve ay güneşe küsmüş, güneş karanlıklarla dolu///…

 

Sen  bir  yıldızdın, üç kelime tek heceydin

Bazen ellerimden kayıp giden tutamadığım

Ve  bazen tutmuş olsam da tutunamadığım…

 

Şiirleri sıraladığım yedi  tepe zindanlarının kuytusudur

Sana  hayallerimin yangınını bıraktığım ayak izlerimle

Geceye yalınayak meydan okuduğum kendimin duyduğu…

 

///Sabrı  katık etmedim desem yalan ömrüme

Ömür ki  yaşadım mı  diye  sorduğum kendi  kendime///…

 

İçimden  geçenleri yakıyorum

İmzamı attığım seccademde derviş sükût’u

Bin yıllık tarihin yasını tutmaktayım

Küçülmüş dünyamda artarken kalp ağrılarım

Bulana kadar yıldızlarımı inzivaya çekiliyorum…

 

Kabil’in taşına sorgusuzca uzatırken başımı

Habil’im devri saltanatı tek kalemde silen

Bir  Şebnem, bir  Leyla, ya da  bir  Sidre hatırına…

 

Anne rahminde umudu yenilenen ceninim

Yepyeni  yıldızları bulup işlediğim gök haritama

Şimdi  sorgusuzca  umuduna tutunuyorum

Ve  sakın unuttum  sanmayın

Kaybettiğim yıldızlarım

Sizi de azat ediyorum.

Adem Efiloğlu

 

AZAT ETTİM SENİ EY AY YALNIZLIĞIM