AŞKIN YALNIZLIK SALTANATI

 

Ey!.. adına bahtiyar olan kalbimin

Orta yerinde oturan sevda;

Ey!.. En girift bilmecelerin sahibi;

Yoksun

Her şehir yabancı bana…

 

Yasemenim;

Kalbimin çeşnigahında kanat çırpıyor sevda kuşları

Geceye  ateş yakıyorum Tur dağının boyunda

Akşamsefaları süslüyor yanan genzimi

Her sabah penceremi aydınlatıyor gülüşün

Aşk imbiklerinden içiyor ruhum

Uykularımı feda ederek

Sana geliyorum…

 

Gökkubbenin altında kavrulan tenime inat

Meydan okuyorum  bütün dünyaya

Nesimi’yi yüzdükleri gibi yüzsünler derimi

Zaten fasılasız özlemler biriktirmişken

Bağrımda yanan ateş-i suzanı

Çekip çıkaramam

Orada sen varsın diye

Bu yüzden yanarım hem gündüz hem de gece…

 

Vuslatına dilemma sancılar büyüttükçe

Ahraz bekleyişlere isyanda gözlerim

Anlatsam zülf-ü perişan halimi derim de

Susarım

Mağrur yüreklerin bakışlarında

Ruhum şem’e koşan kelebekler gibi

Geceyi yırtar ah-u zarım…

 

Ey sanem!..

Düşlerime devrilir her gece bakışların

Yorgun bir firakı yazmaya tecelli kılmaz kalem

Hasretin ezer geçer ruhumu

Ama  vazgeçmem

Aşkın yalnızlık saltanatından…

 

Rüzgârına esirim

Yağmuruna

Toprağına

Ateşine

Sormadım zaten severken seni…

 

Âdem Efiloğlu