AŞKIN TÜRKÜSÜ

Sensizliğin zamanına düştü gölgem

Güneş uçurum kenarlarıma teğet geçerken

Her katre sallandı upuzun kirpiklerimde

Ben hiçliğin türküsüyüm

Tınısı kaybolmuş yapraklarda mırıldanılan

 

Sendelendim acuze bir yaprak gibi deprem vakitlerimde

Düşler beledim zamanım sırtına vurduğum beşiğinde

On dördünde ay düştü zifir bir geceden

Ben sevdanın türküsüyüm

Asır asır diyarlarda söylenilen

 

Her bahardan bir çiçek kopardım saçlarına

Sensizliğe kanayan gecelere serpiştirdim

Ne vakit çaldı düşlerim emanet geceleri

Ben hasretin türküsüyüm

Zılgıt olup yüreklerde inletilen

 

Peşinden koştuğum ateş ne vakit yakar tenimi

Suskunluğa adanmış benliğim yangın yeri

Kelimeleri peşin peşin çaldılar dilimden

Ben sessizliğin türküsüyüm

Dalgaların köpüklerinde haykırılan

 

Bedenimi öldürdüm geceden koyu şafak vaktinde

Aşka dair tüm meleklerin sardım tinime

Savurdum Dünya denen mekanın sinesine

Ben aşkın türküsüyüm

Seven gönüllerin damarlına işlenen.

 

Âdem Efiloğlu