ANNE

Merhaba anne;

Atlas yorgan gibi üzerimi örten gecede

Birer birer dokunuyorum kirpiklerine

Bakışlarını asıyorum gökyüzünün ortasına

Saçların parmaklarımda dans ediyor

Gülüşün ruhumu okşuyor sonra

İnanamıyorum…

Ne olur böyle habersiz rüyalarıma da gelme

Merhamettir diye

Yumuşatılmış sözcükler arıyorum sözlükten

En  nadide sözlerle sana sesleneyim diye

Bakıyorum  bakıyorum

Sözcükler  kırılmışlığıma yetmiyor anne…

 

 

Çocukluğumun kara bahtıyla

Savaşıyorum  nice zamandır

Ellerim  çaresiz sokuluyor koynuma

Yabancı gülüşlere aldanır oldum yıllardır

Sevgisiz uykulara düşen başım

Sevgisiz uyanan bakışlarım var dünyaya

Sen gidince her şey düzeldi sanma

Önce seni kaybettik

Sonra bir üvey anneyle, babayı

Hala çaresiz gözlüyorum yollarını

Yollar artık seni geri getirmiyor anne…

 

 

Acılara sarıp sakladığım

Dizleri yama tutmuş elbiselerde

Titreyerek buluyordum okul yollarını

Her defasında, şimdilerde ergen zorbalığı denilen

Arkadaşlarımın zulmünden kaçıyordum kıyı köşe

Sahipsizlik ne demektir bilir misin

Böyle böyle öğrendim ben işte

Öğretti hayat her düştüğümde yeniden yere.

Öteden beri gözleri yaşlı bir çocuk ağlıyor

Çizdiğim bütün resimlerde

Bir geçer not bile vermiyor öğretmen

“Ne kadar sulu gözlüsün diye”

Ama bilmiyorlar yüreğimin

Her gün hıçkıra hıçkıra ağladığını anne…

 

 

Ah anne;

Hala gittiğin günkü

Düştüğüm kuyuda

Korkularımla savaşıyorum

Ellerimde kala kala sadece dua

Sahiplenilmemiş dudaklarımda acı sözcükler

Ne vakit aklıma gelsen, duruyorlar eyvaha

Yalan yok ağladım gözyaşlarım kuruyana dek

Ağladım sensizlik her vurduğunda bağrıma

Elinden oyuncakları alınan çocuklar gibi

Utanmadım ağladım anne…

 

 

Bir ömür geçip gitti özlemlerimizde

Ne ilkbaharı gördü gözlerim

Ne sonbaharı

Sefasını sürün şimdi acılarımın

Bize mutsuzluğu reva görmüşlüğünüzle

Yıkılan umutlarımı da alın götürün

Götürün anne

Zaman bir heyula gibi geçip giderken

Türk filmlerinde ağlayan, unutulan, ötelenen o çocuk

Benim işte…

 

 

Ah anne!

Özlesem gelip saçlarımı tarar mıydı ellerin

Şefkatle okşar mı yanaklarımı…

Hayat zor ve soluğumu kesiyor

Ecelime sevdalanmışım nicedir

Gözlerim yollara baka baka eskidi

Gelmedin

Gelmedin

Gelmedin anne…

 

 

Âdem Efiloğlu

Yorum Yapın

All fields marked with an asterisk (*) are required