ALEME RACON KESİYORUM

 

Aleme Racon Kesiyorum

Bakışlarından sonra değişti havam,

Hep ilkbaharda saçlarım,

Işıl ışıl gözlerim

Kollarımda uçuşurken kelebekler

Dans ediyor parmaklarım

Çilek mevsiminde dudaklarım…

 

Bilmezsin,

Yürüyüşümü kıskanır oldu

Kahve müdavimi ihtiyarlar

Bende bir fiyaka ki sorma gitsin

Bakışlarımı kıskanıyor aynalar

Gömleğimin tüm çizgileri jilet

Sanırsın buraların her davasını çözen benim…

 

Sokağımın delisi geçerdi yanımdan

O bile  anladı içimin derinliğini

Dedi ki;

“Derinin, derininde derindir,

Yaşatmayı bilirsen her şey senindir.”

Görüyorsun ya

Derinimde bile ışıyan sensin…

 

Mahalle bakkalı kaç kere sordu

“Sendeki bu hal nicedir” diye

O vakit anladım

Ben çok derin susuyormuşum

Ellerime tutuşturduğum papatyaları sevdim

Gözlerine baktım

Ve sadece gülümsedim…

 

Ayaklarım bir başka adımlıyor kaldırımları

Her köşe başını en geniş yerinden geçiyorum

Sanırsın âlem benim

Hoyrat cümlelerimi israf ettikçe

Sanırsın âleme sultan benim

Göçmen kuşlar susuyor kanatlarını

İçin için haykırıyorum

Hem de öyle be…

Sen benimsin

Âlem zaten benim…

 

Biliyor musun?

İçimde sen varsın

Âleme racon kesiyorum

Farkında değilim…

 

 

Âdem Efiloğlu