AKLIMIN BÜTÜN PENCERELERİNDE
Yalınayak bir akşamda
Sebepsiz düşüyor sevdan aklıma
Sessiz harfler geçiyor aklımın ucundan
Harf harf seni dokuyorum
Ve neresinden başlasam kelimelerin
Seni okuyorum…
Sarıya tutsak topraklardan
Kıyıları ufka düşen memleketlerde
Kızgın gözlerimden bir an
Aşkın nöbetine seğirtiyor gözlerim
Sen geceye düşerken
Gözlerinde eskiyor şehirler…
Gecenin hüznünde
Yalnızlık senfonisi dinginliğim
Belki martısız kıyılarda
Yosun kokularına hasret
Ağlar aklının kıyılarında
Bebeğini emziremeyen annenin feryadı
Geceler sebepsiz düşer aklıma
Mutluluğu ararken…
//Aklımın bütün pencerelerinden sana b/akıyorum…//
Avuçlarında çizgiler kıvrılıyor
Dilinde söylenmeyen sözcükler kıvranırken
Bütün kırmızı elmalar düşüyor dudaklarına
Ne yana baksam senden izler
Düşündükçe işte
Çıldırıyor denizler…
Akşam olur
Payımıza bir karanlık düşer
Yokuş yukarı yollarda
Ayaklar tökezlerken
Birazdan şiirlerin kahramanı kelimelerden
Bir şiir daha düşer
Gözlerimde yanıp duran sevdaya…
Ne bileyim
Ben kayboldum sadece sende
Peşimde geçmişin ağır izleri
İçimde yağmalanmış düşünceler
Bırakmıyor şiirlerim yakamı
Sen diye inleyen nağmelerde…
Âdem Efiloğlu