AKLIMIN BÜTÜN PENCERELERİNDE

 

Yalınayak bir akşamda

Sebepsiz düşüyor sevdan aklıma

Sessiz  harfler geçiyor aklımın ucundan

Harf harf seni dokuyorum

Ve neresinden başlasam kelimelerin

Seni okuyorum…

 

Sarıya tutsak topraklardan

Kıyıları ufka düşen memleketlerde

Kızgın gözlerimden bir an

Aşkın nöbetine seğirtiyor gözlerim

Sen geceye düşerken

Gözlerinde eskiyor şehirler…

 

Gecenin hüznünde

Yalnızlık senfonisi dinginliğim

Belki martısız kıyılarda

Yosun kokularına hasret

Ağlar aklının kıyılarında

Bebeğini emziremeyen annenin feryadı

Geceler sebepsiz  düşer aklıma

Mutluluğu  ararken…

 

//Aklımın   bütün pencerelerinden sana b/akıyorum…//

 

Avuçlarında çizgiler kıvrılıyor

Dilinde  söylenmeyen sözcükler kıvranırken

Bütün kırmızı elmalar düşüyor dudaklarına

Ne yana baksam senden izler

Düşündükçe işte

Çıldırıyor denizler…

 

Akşam olur

Payımıza bir karanlık düşer

Yokuş yukarı yollarda

Ayaklar tökezlerken

Birazdan şiirlerin kahramanı kelimelerden

Bir şiir daha  düşer

Gözlerimde yanıp duran sevdaya…

 

Ne bileyim

Ben kayboldum  sadece  sende

Peşimde geçmişin ağır izleri

İçimde yağmalanmış düşünceler

Bırakmıyor şiirlerim yakamı

Sen diye inleyen nağmelerde…

 

Âdem Efiloğlu

Leave A Comment

All fields marked with an asterisk (*) are required