AFFETME BİZİ ÇOCUK

 

Affetme bizi çocuk

Hangi sözü söylesem kifayetsiz kalacak

Hiç bir avuntu dindirmeyecek içimde ki sızıyı

Sen sessiz sedasız cennete uçarken

Hiçbir sözcük anlatamayacak bu vicdansızlığı…

 

Affetme bizi çocuk

Sana  bir dünyayı sevgiyle dolduramadık

Ayrı  ayrı acıların mirası düştü payına

Hayallerini

Umutlarını

Özlemlerini

Yarınlarını çaldık

Ve hiç utanmadık…

 

Affetme bizi çocuk

Açtığın kollarında kuşlar gölgelenir

Gülüşünü melekler kıskanırdı

Ayakların  sevgiye koşardı

Tutunamadın tutamadık seni

Vicdanı kör siluetler kesti nefesini

Yetişemedik…

 

Affetme bizi çocuk

Ne varlığını bildik

Ne varlığında görebildik

Bazen kirli ihtiraslarda kirlettiler seni

Bazen gerçeğe şahit gözlerini

Kör etmek için katlettiler

Bilemedik çocuğum

Biz senin ezildiğini

Kendi çocuklarımızın üzerine titrerken…

 

Affetme bizi  çocuk

Belki kulağımı tıkadığımdan

Belki bananeciliğimden

Belki vurdumduymazlığımdan

Belki görmezden geldiğimden

Ve belki de görsem bile

Hiçbir şey yapmadığımdan affetme bizi.

 

Affetme bizi çocuk

Sen öldün ya

Hiç birimiz affedilmeyi

Hak etmiyoruz…

 

Âdem EFİLOĞLU