VE  SESSİZLİĞE  SUSTU KARANLIK

 

Bir ağıt

Keskin mısraların gölgesinde biat etti şiire

Ve sessizliğe sustu karanlık…

 

Bakir sokaklarda yazdıkça

Yalnızlaştı şiirlerim

Adımlarımın ırzına geçtiği merdivenler inlerken

Lirik döküldü dilimden sözcükler

 

Dünyaya mıh çakmış paslı direklerden

Sarı yanıp duruyor sokak lambaları

İsyansız haykırışlar caddelere sırnaşıyor

Neden hiç kimse duymuyor çığlıklarımı

 

Hep  dediğim gibi 

Şiir inleyişidir şair söylemlerinin

Tövbeye meyilli düşüncelerin bel ağrısı

Kundağına yatırdığın da altını ıslatan

Bir  parça  pamuk

Ilıkça suyun suskunluğa esaret ettiği muazzam sessizlik

Ve coşkudur çocuk sevinçlerinin kalbinde tempo tutan

Süt dolu memelerden hayatı emmektir

 

Ruhuma döşenen fırtınalardayım

Yine terör estiriyor kelimelerim

Mecrasında karanlığa esir düşmüş yalnızlığın

Kendine aldandığı bu deli feryatta

Sanırsın şehrin sancağı şiire kurban gidiyor

 

Öpüşlerinde serinleyen serçedir yüreğim

Azat ettiğim kuşlar gibi hür dokunuşlarına

Avuçlarında biriken bir yudum suyun

Üzerine yazıldıkça ismimle geçmişim

Biliyorsun değil mi?

Adım;

Tarihlerin öncesinden

Mutluluktan sınır dışı edilmiş

Ebediyet öyküsü…

 

 

adem efiloğlu